lotu

1.

<fr.> Üstündə nömrələr (ya şəkillər) olan xüsusi kartlarda oynanılan bir oyun (bu oyunun xüsusiyyəti ondan ibarətdir ki, rəqəmlərin, ya şəkillərin tam sırasını kim tez örtərsə, o, oyunu udur). Loto oynamaq. Lotoda udmaq. // Bu oyuna lazım olan xüsusi nömrələnmiş kartlar və daşlar. Mağazadan loto almaq. Loto qutusu.

2.

sif. və is. <ər. dini əfsanəyə görə, öz əxlaq pozğunluğu və rəzalətlərinə görə, guya Allahın qəzəbinə keçərək məhv olmuş Lut adlı bir qövmün adından>

1. Fırıldaqla, kələklə, əyri yollarla baş girləyən adam; kələkbaz, hərif. Lotu dinməz-söyləməz . . gecəyarısı xəlvət gəzən iranlı məşədiləri kimi minbərdən züvüldəyib düşür yerə. C. M.. Bu qədər şeylər mənim, sən de, nəyin var, ay lotu? Ə. N.. <Əliqulu:> . . Mənə Tehran lotusu Səfdər deyərlər. S. S. A.. // Qeyri-ciddi adam, fırıldaqçı, cüvəllağı, tülüngü. Lotunun biridir.

2. Kefcil, hal əhli, əhli-kef. Görükür ki, qazı lotudu və yaxşı adamdı. C. M.. <Məşədi İbad:> . . İndi mən papağımı nə cür qoyum ki, qızın xoşuna gəlsin. . Hərgah belənçik qoysam, onda Şamaxı lotusuna oxşaram. Ü. H..

3. dan. Qeyri-qanuni ər; aşna.